معرفی گل قرنفل

بومی نواحی کوهستانی معتدل اسپانیا و روسیه است. گیاهی است دو ساله ولی یک نژاد یک ساله از آن در دسترس است. بعضی از دو ساله های زودگل آن می توانند به عنوان یک ساله پرورش داده شود. قرنفل در مناطق سردسیری دو ساله و در مناطق معتدله و یا در صورت برداشت گل ها می تواند چندساله شود. بر خلاف میخک، برگ های قرنفل پهن و کوتاه و سبز می باشد. گل ها اغلب دو رنگ یا چند رنگ است و حاشیه گلبرگ ها دانه دار است. رنگ گبرگ ها درمرکز گل متفاوت است.

گل قرنفل انواع رنگ های سفید، صورتی، بنفش، قرمز، زرد، ارغوانی و غیره را دارد و یا به صورت دو رنگ دیده می شود. همچنین دارای رقم های کم پر و پر پر است. مجموع گل ها در انتهای ساقه به صورت یک چتر فشرده تخت قرار دارند که با براکته های برگ مانند احاطه شده است، به طوری که یش از باز شدن گل ها حالت فرچه مانند دارند.

گلدهی

در اواسط بهار یا کمی زودتر یک مرتبه توده ای از گل ها ظاهر می شود ولی پس از آن به ندرت تک گل دیده می شود. در واقع فصل گلدهی آن کوتاه است. بنابراین برای جبران این مورد، نشاءها را در زمان های مختلف تهیه و با فاصله ۱۵ روز منتقل می کنند.

فتوپریود بر خلاف سرما اثر کمی روی گلدهی قرنفل دارد که آن را از دیگر گیاهان نیازمند سرما، که برای تمایزیابی و نمو گل به روز بلند نیاز دارند، متمایز می کند. برای گلدهی، این گیاه نیاز به دریافت سرما دارد. برای درک سرما گیاه باید ۱۲ تا ۱۵ هفته رشد کند. دماهای بالاتر از ۳۵ درجه، درست درست پس از تیمار سرما، می تواند گیاه را به طور کامل وابهارده کند.

نیازها

مقاوم به سرما است، به نور کامل نیاز داشته و خاک به نسبت قلیایی و سبک را می پسندد. برای گلدهی نیاز به بهارش دارد. گرچه رقم های جدیدی از آن تولید شده که نیاز سرمایی ندارد. نیاز سرمایی آن با قرار گرفتن گیاه به مدت ۱۲ هفته در دمای ۴ –۷ درجه سانتی گراد برآورده می شود.

تکثیر

بذر آن در تیر و مرداد در خزانه کاشته می شود. در مناطق متدل نشاءهای حاصل را در شهریور، مهر یا آبان به زمین اصلی منتقل می کنند. در مناطق خیلی سرد می توان نشاء را در شاسی نگهداری کرد و در فروردین به زمین اصلی منتقل کرد.