اصله پرورش گل و گیاه و درخت
Related Articles
درشت شدن میوه درختان با راهکارهایی بسیار ساده و اصولی
یکی از سوالات مهمی که ذهن کشاورزان عزیز را به خود مشغول کرده است، در رابطه با بحث درشتی میوه است.
سوالاتی مانند:
- بهترین کود برای درشت شدن میوه چه کودی است؟
- چطور می‌توان میوه‌های درشت و بزرگی را تولید کرد؟
درشت شدن میوه درختان با راهکارهایی ساده
ساختار ژنتیکی خود گیاه است. بعضی از ارقام در میوه‌ها ذاتا ریز هستند و محدودیت در رشد نهایی دارند و هر چقدر هم تلاش کنیم امکان اینکه از یک حد مشخصی بزرگ شوند وجود نخواهد داشت. اما با شناخت کافی از فیزیولوژی گیاه و بکارگیری یکسری تکنیک‌ها می‌توان میوه درشت و درنهایت عملکرد بالایی را تجربه کرد. قبل از هرچیزی می‌خواهیم تعریفی از رشد داشته باشیم، در علم فیزیولوژی گیاهی به تعبیری تقسیم سلولی و بزرگ شدت آنها را رشد می‌گویند. بنابراین برای درشت شدن میوه یا هر اندام دیگری در گیاه باید تعداد و اندازه سلول‌ها زیاد شود.
افزایش تعداد سلول‌ها در مرحله فندقی یا ارزنی شدن میوه‌ها (شروع تشکیل میوه ) شکل میگیرد که ظرفیت بزرگ شدن میوه را ایجاد می‌کنند. یعنی باید کاری کنیم که تعداد تقسیمات سلولی گیاه بالا رفته و اگر تعداد سلول‌ها افزایش پیدا کند قطعا پتانسیل افزایش درشتی میوه هم شکل خواهد گرفت .
با توجه به اینکه در زمان شروع فصل رشد درختان میوه فعالیت ریشه و اندام هوایی بسیار پایین است جذب عناصر غذایی به خوبی صورت نمی‌گیرد بنابراین برای افزایش تعداد سلول در مراحل اولیه رشد میوه باید تغذیه و تقویت جوانه‌ها در سال قبل و پس از برداشت انجام شود. همچنین یکی از عناصری که می‌تواند در تقسیم سلولی نقش داشته باشد کلسیم است. کلسیم جزو عناصر پرمصرف هست که نقش بسزایی در رشد دارد.
چطور می‌توان باعث بزرگ شدن سلول‌ها در میوه شد؟
برای افزایش رشد و درشتی میوه درختان باید تلاش کنیم میزان قندهای داخل میوه افزایش یافته و در کنار آن، آب کافی در اختیار گیاه قرار دهیم. به واسطه حضور قندها داخل سلول و پتانسیل اسمزی ایجاد شده در اثر تجمع این اسمولیت‌ها، سلول به شدت جاذب آب خواهد بود و اگر بتوانیم آب گیاه را تامین کنیم شاهد رشد و درشت شدن میوه خواهیم بود.
برای افزایش رشد و درشتی میوه درختان باید تلاش کنیم میزان قندهای داخل میوه افزایش یافته و در کنار آن، آب کافی در اختیار گیاه قرار دهیم. به واسطه حضور قندها داخل سلول و پتانسیل اسمزی ایجاد شده در اثر تجمع این اسمولیت‌ها، سلول به شدت جاذب آب خواهد بود و اگر بتوانیم آب گیاه را تامین کنیم شاهد رشد و درشت شدن میوه خواهیم بود.
یکی از مهم‌ترین عناصری که باعث انتقال مواد قندی و تجمع آنها در سلول‌های هدف می‌شود، عنصر پتاسیم است. بنابراین برای تجمع قندها در سلول باید ظرفیت جذب پتاسیم را بالا ببریم.
در مراحل اول رشد میوه می‌توان به روش محلول‌پاشی و ریشه‌ای این عناصر را در اختیار گیاه قرار داد ولی چون در مراحل نهایی و زمانی که میوه بزرگ شده باید پتاسیم را به روش محلول‌پاشی مصرف کرد. در مرحله نهایی رشد میوه به این خاطر که تبخیر و تعرق کمتری وجود دارد فشار ریشه‌ای چندانی هم شکل نمی‌گیرد که پتاسیم را از ریشه به سمت اندام هوایی برساند بنابراین در این مرحله بهترین روش استفاده پتاسیم روش محلول‌پاشی است.
در کنار این کار باید آب کافی را هم در اختیار گیاه قرار دهیم. برای درشت شدن میوه بهتر است روزانه و یا هر دو روز یک بار باغ را آبیاری کنیم اما لازم نیست که حجم آب را بالا ببرید . برای اینکار می‌توانید مقدار آب را کم ولی مدارهای آبیاری (فواصل بین آبیاری‌ها) را کوتاه کنید. هرچقدر بتوانیم محلول‌پاشی پتاسیم را به فرم‌های مختلف زیاد کنیم قطعا نتیجه خیلی عالی خواهیم گرفت.
- بهترین کود برای درشت شدن میوه چه کودی است؟
برای اینکه گیاه بتواند بهتر عمل کند و تولیدات خود را افزایش دهد باید شاخ و برگ درشت‌تر، پهن‌تر و سرسبزتری داشته باشد اگر چنین نشود گیاه به مواد اولیه یعنی همان کود معدنی بیشتری احتیاج دارد و از صرفه اقتصادی خارج می‌شود بنابراین باید از همان ابتدای دوره رشد، گیاه را با یک برنامه تغذیه مناسب پرورش داد تا گیاه در مرحله ریشه‌دهی از ترکیبات مناسب این مرحله و در مرحله رویشی (شاخ و برگ) کودهای مخصوص دوره رویشی را دریافت کند.
با کمک این کودها، گیاه تولید شکوفه‌های خود را بیشتر کرده و درنهایت باردهی خود را افزایش می‌دهد و در آخر می‌توانید با استفاده از ترکیبات کودی مناسب برای درشتی، رنگ گیری، بهبود طعم و افزایش ماندگاری نتیجه نهایی دلخواه را بدست بیاورید.
زمان مصرف کود
- وقتی شکوفه‌ها به چغاله یا نخودی‌شکل تبدیل شدند باید از کودهای پتاس بالا استفاده نمود، این کار تا پایان دوره ادامه دارد و حداقل باید 2 تا 3 بار تکرار شود، می‌توانید سولفات پتاسیم و نیترات کلسیم را به‌صورت جدا از هم چالکود کنید.
- کودهایی که در آخرین مرحله استفاده می‌شوند باید عناصری چون پتاسیم، کلسیم، بُر، آهن و اسیدآمینه‌ها را در ترکیبات خود داشته باشند و باقی عناصر به مقدار کمتری در این مرحله تأثیر گذارند.
