اصله پرورش گل و گیاه و درخت
Related Articles
نخل ماداگاسکار با نام علمی Pachypodium از خانواده ی Apocynaceae یا همان خرزهره خودمان، دارای ۲۰ گونه که ۱۵ تای اونا بومی سرزمین ماداگاسکار هستش و بقیه بومی جنوب آفریقا هستند. بله دوستان این گیاه یک نوع ساکولنت به حساب میاد (کاکتوس نه) و در واقع گیاهی به شدت مقاوم در برابر سهل انگاری ها هستش که کشتنش واقعا سخت از نگهداریشه.
این نخل دارای یک تنه ی کلفت که توی خودش آب ذخیره میکنه برای روز مبادا و دور تا دور تنه رو تیغ های چندتایی و خطرناک احاطه کردن. در انتهای ساقه برگها وجود دارند که از بین اونها هم گلهای گیاه ظاهر میشن.
گیاه شناسی نخل ماداگاسکار
نخل ماداگاسکار از گیاهان بومی جزایر ماداگاسکار واقع در آفریقای شرقی است. این درخت به دلیل شباهت زیادی که به درخت نخل دارد به این نام، نامگذاری شده است و در واقع از خانواده Apocynaceae یا همان خرزهره است. نخل ماداگاسکار دارای تنه بلند، رنگ خاکستری مایل به نقره ای، برگهای باریک و بلند در انتهای بالایی تنه و تیغ های تیز در تنه است. این گیاه در فصولی از سال دارای گلهای سفید معطری در بالای گیاه بوده ولی در داخل خانه و محیط آپارتمان به ندرت گل میدهد.
در فصل بهار برگهای نخل ماداسگار طولی نزدیک به ۴۰ سانتیمتر و عرضی در حدود ۱۰ سانتیمتر پیدا خواهند کرد. این برگها در زمستان ریخته ولی در فصل جدید دوباره رویش پیدا خواهند کرد.
- نام انگلیسی: Madagascar Palm
- نام علمی: pachypodium Lamerei
- فارسی رایج: نخل ماداگاسکار
- فارسی اصیل: ندارد
- معیار زیبایی: برگ، گل
- از خانواده: Apocynaceae(خرزهره)
- خاستگاه: جزیره ماداگاسکار و جنوب آفریقا
نیازها:
نور لازم:
نخل ماداگاسکار به نور فراوان نیاز دارد.
در صورتی که محیط نگهداری نخل ماداگاسکار کم نور باشد، برگهای جدیدِ گیاه سیاه شده و می‌ریزند و رشد گیاه نیز متوقف می‌شود.
بنابراین از مهمترین شرایط نگهداری نخل ماداگاسکار در خانه، تامین نور مورد نیاز گیاه است.
این گیاه برای رشد به ۵ الی ۶ ساعت نور مستقیم نیاز دارد.
اگر شرایط ایجاد نور مستقیم برای نخل ماداگاسکار را ندارید، بهتر است گیاهتان را در کنار پنجره ای نور گیر قرار دهید یا از لامپ رشد گیاه اصله استفاده کنید. برای سفارش خرید لامپ رشد گیاه در اینستاگرام به ما پیام دهید.
در این صورت با مهیا بودنِ نور کافی برای این گیاه، شاهد رشد قابل توجه آن خواهید شد.
این گیاه چون که بیابونی هستش و خیلی مقاوم میتونه ساعت ها نور مستقیم آفتاب رو تحمل کنه، بزاریدش یه جا با آفتاب مستقیم جلو ی پنجره ی جنوبی، توی اتاق پذیرایی یا اتاق خواب و انباری و حموم هم خواهشا نذاریدش.
آبیاری:
با این که این گل بسیار مقاوم هستش خصوصا به کم آبی و توی تنه خودش آب ذخیره میکنه ولی بدونید این ذخیره ی آب برای روز مبادا هستش نه اینکه بذارید دائم از خودش مصرف کنه چون دراین صورت گیاه لاغر میشه و برگهاش میپیچند خصوصا توی آفتاب شدید. هفته ای دو بار سیراب بشه کافیه، توجه کنید گفتم سیراب بشه نه اینکه دور لبشو خیس کنید تا هفته ی بعد آب قشنگ از زیر گلدونش بزنه بیرون. حتما ته گلدون رو سوراخ کنید تا آب اضافی ازش بریزه بیرون. وگرنه خدای نکرده میگنده ریشه ها. آبیاری بیش از حد هم باعث زردی و ریزش برگها میشه. در فصل زمستون هم که گیاه خوابه باید آبیاری رو به هفته ای یکبار کاهش داد.
رطوبت مطلوب:
به رطوبت و به این طور سوسول بازیا اعتقادی نداره.
دمای مناسب:
این گیاه بیابونی از ۱۰ درجه تا ۴۰ ،۵۰ درجه سانتی گراد میتونه تحمل کنه و دیگه دمای توخونه براش مهم نیست.
آفت ها:
نسبت به آفت ها مقاوم هستش ولی آفت رایج این گیاه شپشک آردآلود که دیگه سرقفلی برای همه ی گلهاست و کنه هم میتونه مشکل ساز بشه. که هر دوشون با یه سم کونفیدور و آبامکتین با هم از بین میرند.
تغذیه و کود:
در فصل رشد بیشتر به آب تنگ ماهی یا آکواریوم نیاز داره یعنی اینها بهتره تا کود و ماده شیمیایی. یا میتونید از کود ورمی کومپوست روی سطح خاک بریزید تا به مرور مواد غذایی آزاد بشن.
گلدهی:
فقط گیاهان بالغ و حدود ۱.۵ متر به بالا گل میدن اونم توی فصل بهار تا تابستان که از بذرش باید به نحو احسن استفاده کرد.
نکته: این گیاه در فصل خواب یعنی نیمه دوم سال برگهای خودشو از دست میده و به خواب زمستانی میره و باید تو این مدت آبیاری رو نصف و کودهی رو متوقف کنید و کاهش بدید تا دوباره با شروع بهار و افزایش نور و دما برگ ها سبز میشن و گیاه دوباره شروع به رشد میکنه و اون موقع آبیاری رو افزایش بدید.
خاک:
بهترین خاک برای این گل خاک کاکتوس و یا یک خاک سبک هستش که زود آبو رد کنه.ترکیب ماسه و خاک برگ و کود و شلتوک برنج و خاک باغچه ترکیب خوبی میتونه باشه واس این گل.
تکثیر:
دوستان تکثیر این گل راحت نیست اولا که معمولا با بذر تکثیر میشه بذر هم که حدو یک ماه طول میکشه تا سبز بشه و تازه باید زود کاشته بشه تا قوه نامیه خودشو از دست نده. بذر هارو باید یک روز در آب گرم غوطه ور کنید تا راحت تر سبز بشن ولی بعضی ها به محض سبز شدن تنه جوش روی ساقه سریع از فرصت استفاده کرده و اونو قلمش میزنند باید بزارید یکی دو روز ته قلمه خشک بشه و کالوس ببنده و بعد بکنیدش توی ماسه شسته شده ی خیس در جایی سایه بدون آفتاب و منتظر بمونی تا قلمه بگیره. قلمه ریشه هم در فصل خواب گیاه میشه تهیه کرد و همینطور با پیوند ارقام مختلف روی پایه Pachypodium lamereiهم میشه گیاه رو تکثیر کرد.
تعویض گلدان:
هر دو یا سه سال یکبار گلدان گیاه رو باید یک سایز بزرگتر تعویض کنید.ریشه های بیرون زده از زیر گلدون هم علامت خوبی برای این تعویض هستش.
آموزش کاشت بذر نخل ماداگاسکار:
ابتدا در یک ظرف با زهکشی مناسب خاک پیت ماس که از قبل توسط سم قارچ‌کش ضدعفونی شده را بریزید با ارتفاع حدود ۵-۱۰ سانتی متر سپس بذرهای نخل ماداگاسکار را به صورت خوابیده بر روی خاک قرار دهید و بر روی انها خاک نریزید. سپس روی آن آب اسپرس کنید و در ظرف را ببندید تا رطوبت تأمین شود ظرف را در محلی با نور مناسب و دمایی بین ۲۰-۳۰ درجه سانتی گراد قرار دهید. همیشه خاک باید مرطوب باشد که در صورت کم شدن رطوبت روی بستر آب اسپری کنید و هر ۱۰-۱۲ روز یکبار بستر را با قارچ‌کش کاربندازیم یا مانکوزب سم پاشی نمایید.
همچنین در قسمت پایین گیاه نیز جوانه‌های کوچکی شروع به رشد و شکل دهی گیاهی جدید می‌کنند که می‌توان آنان را از گیاه مادری جدا کرد. جدا کردن این جوانه‌ها در ماه‌های تابستان با نتایج بهتری در ریشه زایی آنان همراه خواهد بود. گیاهان جوان از خود شیره ترشح می‌کنند که مانع از ریشه زایی آنان در بستر کاشت می‌شود بنابراین بهتر است که برای ۸-۴ روز آنان را در لابه لای روزنامه پیچید و در مکانی خشک و با دمای حدود ۱۸-۱۶ درجه گذاشت تا ترشح شیره تمام شود. سپس می‌توان اقدام به کاشت گیاهچه های جوان کرد و بعد از کاشت خاک گلدان را کمی آب داد تا مرطوب شود. دمای محیط نگهداری همانند گیاهان بالغ و در حدود ۲۰ درجه مناسب است.
آفات و بیماریهای نخل ماداگاسکار
نخل ماداگاسکار یا همان پاچیپودیم گیاه مقاومی است که خیلی کم دچار آفت‌ها و بیماری‌ها می‌شود. برخی حشرات مانند شته‌ها، کنه تارعنکبوتی، شپشک ها بخصوص شپشک آرد آلود این گیاه را مورد حمله قرار می‌دهند. تمامی این آفت‌ها مکنده بوده و از شیره گیاه برای تغذیه استفاده می‌کنند. و این امر باعث ضعف گیاه و ریزش برگها می‌شود.
Fusarium oxysporum از جمله بیماریهای قارچی این گیاه است که ابتدا برگهای مسن‌تر و سپس همه برگهای گیاه را درگیر می‌کند. برگها زرد و سپس قهوه‌ای می‌شوند اما بر روی گیاه باقی می‌مانند. گاهی یک قسمت از برگ تغییر رنگ میدهد و قسمت دیگر سبز رنگ باقی می‌ماند. با پیشرفت بیماری برگها و سپس تمامی گیاه می‌میرد و از بین می‌رود. با مشاهده هر قسمت پوسیده، باید آن قسمت را از گیاه جدا کرد. متأسفانه زمانی که نواحی نزدیک به سطح خاک می‌پوسند نمی‌توان گیاه را نجات داد و چاره‌ای جز صرف نظر کردن از این گیاه نیست. اما اگر نواحی بالاتر پوسیده هستند می‌توان قسمت‌های آلوده را جدا کرد و از بین برد تا پیشرفت بیماری به تعویق بیافتد اما پیشگیری راه‌حل بهتری است.
در صورتی که تمایل دارید در مورد آفات نخل ماداگاسکار اطلاعات دقیق تری بدست آورید اینجا کلیک کنید.
