اصله پرورش گل و گیاه و درخت
Related Articles
گل یاس وحشی (ایکسورا). قبلا در مطالبی جداگانه درباره یاس رازقی و یاس زرد صحبت کردیم. در این مطلب گیاهی جذاب، زیبا و خیره کننده به نام یاس وحشی را معرفی می کنیم. یاس وحشی یا ایکسورا، به خاطر گل های دسته ای، که به رنگ های ردیف نارنجی- قرمز پررنگ تا زرد بر سر هر شاخه ی خود می روید، در یاد ماندنی است. گل های با روح سرخ مرجانی و برگ های پر جلای ایکسورا برای کاشت در فضای باز ایده آل است.
یگ ویژگی دیگر ایکسورا، که آن را بی‌نظیر و خواستنی کرده، برگ‌های همیشه سبز گیاه است! اگرچه پرورش گیاه در بیرون از خانه آسان است، پرورش یک ایکسورای شاد و پر گل در درون خانه، حتی برای باغبانان با تجربه، اندکی مشکل خواهد بود. پس اگر به دنبال گیاهی آسان می‌گردید از پرورش ایکسورا صرف نظر کنید! و بالعکس، اگر گیاهی زیبا و خیره کننده می‌خواهید، بد نیست مقداری سختی هم تحمل کنید و ایکسورا را پرورش دهید!
- نام انگلیسی: Ixora
- نام علمی: Ixora chinensis
- فارسی رایج: ایکسورا(یاس وحشی،شمعدانی
- جنگلی،درختچه ی آتشین)
- فارسی اصیل: ندارد
- معیار زیبایی: برگ و گل
- از خانواده: Rubiaceae
- خاستگاه: نواحی گرمسیری آسیا
نیازهای گل یاس وحشی (ایکسورا)
این گیاه همیشه سبز، با برگ های پر جلا، در مناطق گرمسیری تا ارتفاع ۲ متر رشد می کند، اما در سایر نقاط ارتفاع کمتری خواهد داشت. رنگِ گل گونه های ایکسورا سرخ است، اما نژاد سلطان یا شاهزاده ی نارنج (Prince of Orange)، که گونه ی معروفی است که بیش از همه پرورش داده می شود، در رنگ های نارنجی تا سرخ مرجانی می روید. در شرایط کاملاً خوب از ابتدای زندگی گل می دهد. بعد از ۳ تا ۵ سال به بلوغ می رسد. ایکسورا در کاشت به صورت انبوه در بوستان های بزرگ چشم نوازتر و روح انگیز تر است، اما در کاشت به صورت مخلوط با گیاهان دیگر در روی مرزها نیز پر جاذبه خواهد بود. برای کشت در گلدان هم جالب است.
نیازها:
اقلیم:
برای کاشت در مناطق سرد به هیچ وجه خوب نیست.برای مناطق حاره و گرم مناسب است.
میزان نور و دما:
جای این گیاه باید گرم و در پناه از باد باشد. آفتاب صبح و سایه ی بعد از ظهر با پِِرپِِرِ آفتابِ سراسری روز را ترجیح می دهد.
خاک:
درختچه ی ایکسورا باید خاکی با زهکشی خوب و محتوی مقدار زیادی مواد آلی در اختیار داشته باشد. مقداری کمپوست یا کود حیوانی را مدتی پیش از زمان کاشت زیر سطح خاک مزرعه کنید. مالچ پاشی زمین نیز لازم است.
تکثیر:
قلمه های نُک نرمِ برگرفته در بهار را ریشه دار کنید. برای این کار لازم است اطراف قلمه های کاشته شده را تا ریشه زدنِ آنها مرطوب نگاه دارید.
برای تکثیر ایکسورا از قلمه ساقه استفاده کنید. قلمه‌ها را در فصل بهار از گیاه جدا کنید. از آنجا که ریشه دهی ایکسورا اندکی سخت است، قلمه‌ها را در هورمون ریشه زایی قرار دهید و برای‌شان گرمای بستری فراهم کنید. گاهی بعد از تمام شدن گل دهی، گیاه میوه و دانه‌های قابل مشاهده‌ای تولید می کند. در این هنگام، تکه‌های میوه چسبیده به دانه‌ها را از آنها جدا کنید و آنها را به مدت یک شب در آب بخیسانید. گلدانی با عمق حدود ۵ سانتی متر (گلدانی کم عمق) را با خاک مخصوص جوانه زنی پر کنید و دانه‌ها را در آن بکارید. گلدان را آبیاری کنید و روی آن را با کیسه پلاستیکی بپوشانید و سپس آن را در مکانی با نور متوسط و گرم قرار دهید. وقتی دانه‌ها شروع به جوانه زنی کردند، گلدان را به مکانی پر نور منتقل کنید.
آبیاری:
در ماه های گرم تر به آبیاری منظم و عمیق نیاز دارد. در هوای خنک باید بگذارید خاک آن در فاصله ی بین دو آبیاری قدری خشک شود.
کوددهی:
باری در اوایل بهار و بار دیگر در اواسط تابستان آرد استخوان یا غذای کامل گیاهی به زمین بدهید.
مشکلات:
مشکل خاصی از لحاظ آفت و بیماری ندارد .با این حال، رطوبت مفرط خاک موجب گندیدگی ریشه می شود. نیز شاخه های نورسته و گل ها، در آفتابِ داغ یا بادِ شدید خواهند سوخت.
گل دهی:
دوره ی طولانی گل دهی سراسر تابستان و پاییز است.
حبه ها:
حبه های گردِ سیاه رنگ بعد از پژمردنِ گل ها پدیدار می شوند.
هرس (پیرایش)
شاخه ها را بلافاصله پس از محو گل یا بوته ها را به طور کلی در اواخر زمستان یا اول بهار می توان تا یک سوم آنها قطع کرد. هرس سنگین را فقط در مورد بوته های جا افتاده و مسن اعمال کنید.
